پرنسس آیشین جون و داداش کوچولوش شازده آیهان جونی

مَن از نَســــل لِـــــیلی ام... مَن از جِنـــس شــــیرینَم... مَن دُخــــــترم... با تمام حساســـیت های دُخترانه ام... با تَلنگری بارانـــی میشوم... با جُـــــمله ای رام میشوم... با کَلـــمه ای عــــــاشق میشوم... با پُــــــشت کردنی ویــــــران میشوم... به راحَتی وابَــــــسته میشوم... با پیــــــروزی به اُوج میرسم... هنوز هم با عروسَـــــــکهایم حَرف میزنَم... هنوزم هَم برایِشان لـــالـــایی میخوانَم... من دُخـــــترم... پُر از راز... هرگز مرا نَخواهی دانِــــست... هرگز سَرچِشــمه اَشکــــــهایم را نمی یابی... هرگز مرا نِمیفَــــهمی... مَگر از نَـــــــسلم باشی... مَگر از جِنــــسم باشی...     ...

اون آقایی كه شب ها رَد میشد از كوچه ی ما كیسه به دوش كو؟ رد پای پُرخراش بی خروش كو؟ اون آقای خرقه پوش كو؟ كجاست اون آقا كه پینه های دستاش مَرحَم دِلای ما بود؟ نفس سبز نگاهش همیشه حلّال مشكلای ما بود ؟ میشه یك بار دیگه سر بزنه به خونه ما؟   بگیره نشونی ازغربت بی نشونه ی ما؟ موهای آقا سفیده, جوونا كیسه رو از آقا بگیرید، قامت آقا خمیده .... جوونا آقا بشید ,زنده كنید رسم جوون مردی رو امشب . یتیما منتظرن ,زنده کنید رسم جووون مردی رو امشب . یتیما پشت درای خونشون منتظره آقا نشستن . گوش بزنگ تق تق یه جفت صدای پا نشستن . موهای آقا سفیده ...